Op mijn nuchter maag kreeg ik dit op mijn boterham… Maar ik neem het graag erbij hoor, wat zou ik mij nog opjagen. Bijna 62 jaar en noem het op: ik zal het wel hebben meegemaakt. Natuurlijk is zoiets niet zichtbaar, niemand ziet de innerlijke wonden van zijn medemens. En voor alle duidelijkheid, niemand moet slechte dingen meemaken hoor, ik wens ieder van jullie liefde en vreugde toe, altijd! Ik kan weer beginnen zagen over bijvoorbeeld het feit dat: na meer dan VIJFTIG jaar het weer begint te koken bij mij wanneer ik zie wat men met de “onschuldige” Gino heeft aangevangen in Geleen. Ik zie weer die vieze pater, die de deur van het bureautje na me dicht deed en “met smerige lach” naar mij kwam. Hoe hij zwaar begon te hijgen en mij tegen de grond werkte. Hoe hij vervolgens bovenop mij kwam liggen met zijn logge zware lijf. Hoe ik begon te wrikken, hoe ik los wou geraken. Hoe mijn gegil, gehuil en mijn stamp met mijn knie, op voor hem minder leuke plaats, er uiteindelijk voor zorgde dat ik los geraakte. Dat ik weg kon lopen…
Gino is niet weg geraakt, nu nog maakt dit mij ziek! Chemische castratie denk ik dan ipv kaarsjes branden, maar wie ben ik… Ik zie het glas altijd half leeg… Drank is nog zoiets: ik wil dit verhaal niet vertellen nu, het is allemaal al erg genoeg, ik ben nu officieel een pessimist , is dat niet Koen of Karl of een andere optimistische burger, houden zo zou ik zeggen en sorry voor mijn houding… Jullie optimisme heeft mij, buiten een garage rekening van 2632 euro en vier maal terugkomen (omdat jullie er niet in slaagden het werk in één keer goed af te handelen) EN de bijkomende loze beloftes (telefoneren met de fabrikant van de wagen…) … NIET VEEL OPGELEVERD … Jullie zijn, voor mij gewikt en gewogen en veel te licht bevonden, als garage maar zeker als mens … Voor mij geen Garage “DE CORTE” meer , mijn glas is vol …