Recent kreeg ik het goede nieuws dat ik “Metabolisch” 75 jaar oud ben, ik word binnen 14 dagen 61… Deze leeftijd bekomt men door het Basaal metabolisme te vergelijken met het gemiddelde van mijn leeftijdsgroep. Wanneer dit getal (75 dus) hoger is dan mijn leeftijd (61), wil dat zeggen een verbetering van mijn stofwisseling hoog nodig is. Meer lichaamsbeweging dus nodig om mijn spierweefsel te doen toenemen en mijn Basaal Metabolisme te verhogen en dus … hopelijk langer te kunnen leven. Tot dusver de theorie, ik klaag niet, maar mijn leven is ook een oorzaak van deze theorie… Mijn huisdokter en na zo’n 32 jaar ook vriend ,zei mij deze ochtend: seg, er zijn mensen die nog moeten werken hé. Ja hij is enkele jaren ouder, niet veel hoor en werkt nog. Dus moet ik regelmatig horen van dat type mensen, dat ik kan profiteren van mijn pensioen aan 55 jaar.
Wat ze wel niet weten is dat ik op mijn 16-17 jaar de vrijdag van de school kwam en dat moeder zei: ik heb al iemand gebeld in de “sleepstraat” en morgenvroeg moogt ge om 10 uur bij hem gaan. Want ge denkt toch niet dat ge nu op mijn “kap” gaat leven hé. Ja moeder, ok en op zaterdag 10:15 had ik al werk vast. Niet dat ik nog niet wist wat werken was, ik deed al vakantie jobs daarvoor sinds mijn 12 jaar.
Enfin ik mocht gaan werken, op de Boelwerf in Temse, in onderaanneming, een diploma was niet nodig zei de man nog. Ik leverde intense arbeid in de “isolatie-sector”. S’avonds thuis komen , twee douchen nemen en ik had nog overal jeuk van de glaswol, om nog maar te zwijgen van de “asbest” schelpen die we moesten zagen zonder énige bescherming …
Ja en intussen was mijn goede vriend “den doc” al geland aan de “Overpoortstraat” in Gent. Om te studeren of … amuseren, ik weet het niet, was er niet bij, maar kende dat daar maar al te goed. Zuipen en nog eens zuipen hoorde erbij … Mijn leven bestond uit vroeg opstaan, werken en op het einde van de week … Nog eens gaan werken. Ik was al snel deejay en werkte dus 7 dagen op 7 , maar dat laatste werk … was mijn amusement. Soms moest ik om zes uur s’ochtends (zondag op maandag) met mijn “brommerken”, rechtstreeks van de dancing naar Gentbrugge rijden. Daar stond een camionette klaar om ons mee te nemen naar Temse, ik kon zo’n 40-45 minuten slapen dan (tenminste als mijn collega’s niet teveel apenstreken uithaalden met mij)
Het was hard maar ik overleefde en met de jaren besefte ik meer en meer dat mijn manier van leven er zou voor zorgen dat ik de 65 nooit zou halen, soms was er een moment dat ik zelfs niet meer wou verder leven. Maar een kat … heeft negen levens. Ik herpakte mij, meerdere keren zelfs. Ik studeerde extra, ik keek naar kansen die er op mijn pad kwamen en … Zorgde ervoor dat ik op 55 jaar uit deze “Ratrace” kon geraken, als ik nu op 65 sterf, waren er toch nog tien jaartjes denk ik dan. Intussen zijn de geleerden van destijds, de studenten, die betere mam’s and daddy’s hadden, ook aan het werken geraakt. Sommige mochten tot hun 33 jaar zich amuseren op kosten van o.a. de staat (wij de werkers dus). Nu zijn veel van die mensen dat al lang vergeten en zeggen dan tegen mij: hij zijt een profiteur, zo vroeg op pensioen gaan … Laat ze maar denken wat ze willen, ik leef nog, dat is het belangrijkste niet?