Eerst nog even voor alle zekerheid: de verhalen van Stafke zijn louter fictief en elke mogelijke gelijkenis met bestaande personen, is louter toevallig en onbestaande.
Stafke ik werd geboren in een nest van zes weet je en vader stond zelfs op punt hoofd van de polies te worden, ja dat was in de jaren vijftig. Als je nu transgender, homo, lesbisch of anders bent, dan ben je zowaar een held in deze maatschappij, je krijgt zelfs de schoonste postjes. Ze noemen dat “positieve discriminatie” en het werd uitgevonden door de slimme politici hé. Maar in die tijd, mijn vader was iemand die blijkbaar graag met “vrouwenkleren” aanliep en voor die tijd was dat een ramp, zegt Stafke.Op een nacht stond moeder, die uiteraard niet gelukkig was toen ze dat ontdekte, met vader zijn ‘blaffer’ voor zijn hoofd s’ochtends, toen hij zijn ogen opentrok. EN NU zei ze: “nu gaat ge mee daar de pastoor, uw zonden gaan opbiechten” … Bon enfin ik vertel er later nog wel verder over maar nu moet ik verder zoeken achter Jürgen, hij zou hier in een kelder in buurt schuilhouden en ik ben bang, zegt Stafke